පිඹිනවා වගෙ ඇහෙනවා මටපැට්ටේරියේ හයේ සංඟුවඔබ එතැයි මග බලනවා මමනැවතිලා පෙර උන්නු වංඟුව
මේ තමයි ඉරණම අපේ දැන් දුක්වෙන්නෙ ඇයි අනේ බම්ඹුවලත වුනොත් හිත හිතා මේ ගැනසුදෝ මට හැමදාම බිංදුව
මව් පියන්ටත් දුක හිතී ඇතිදැන් එදා ගැන මටත් පිම්ඹුවඋං ඉතිං හැමදාම දුන්නේමගේ දිවියට අඩුම ලංසුව
හිත හදාගෙන අයින් වෙමු අපිතවත් මග තොට නොවී සංඩුවඑහෙම බැරිනම් පැනල යමු අපිපස්සෙ හොඳවෙයි නේද වස්තුව
----කාන්ති ඉපලවත්ත
0 comments:
Post a Comment
ඔබේ අවධානයට ස්තුතියි.