ලස්සන වෙසක් මල් පිබිදෙන වෙසක් මහේ

 

ලස්සන වෙසක් මල් පිබිදෙන වෙසක් මහේ .

තනිවී හඩන කොවුලකු හඩ දුරින් ඇහේ
රූබර වෙසක් සද අද නෑ ගියෙද කොහේ
අමණාපව සමග අප සැගවුනිද එහේ
දෙදහස් වසක් පෙර සිට මේ පින් බිමට
පෑයූ වෙසක් සද අද මෙහි නාවාට
බැහැ කිසි දොසක් පවසනු හිතකින් ඈට
මිනිසයි රිදුම් දුන්නේ ඇගෙ හදවතට
සදදිය ගලපු හෝපලු වනපොත් නැසුවා
සදදිය අතුල ගං හෝ ඇල දොල සිදුවා
සදදිය නෑව හා,මුව,ඇත්,රැල මැරුවා
ඇය බෝ කලක් මේ දුක ඉවසන් සිටියා
බුදුහිමි දෙසූ අම දම් හිද මිගදායේ
අහසින් බිමට බැහැලයි ඈ බණ ඇහුවේ
හටගත් හැම දෙයම යම් දිනයක නැතිවේ
එයදත් ඇයත් ඒ අනුවයි දිවි ගෙව්වේ
වටහා නොගත් මිනිසා ඒ නියත දම
කෙලෙසා දැමුව පාගා ඇගෙ තුරුණු ලැම
සදදිය නොවේ ඉන්පසු ඇය හෙලුවෙ බිම
කදුළුයි ඇගේ දෙනෙතින් ගැලු ,නොවුනු නිම