කල්පනා කලේ .....

දිනක් නව විවාහක ඇමෙරිකානු යුවළක් මධුසමය ගත කරන්න අරාබියේ කාන්තාරයක සංචාරයක් ගියා. අතරමගදී ඔවුන්ට අරාබි ජාතිකයෙක් මුණ ගැහුනා. ඔවුන් අතර ඇති වූ සංවාදයක්,
අරාබි මිනිසා : ආයුබෝවන් ! මේ නුඹේ බිරිඳ ද ?
සැමියා : ඔව්. මේ මගේ බිරිඳ .
අරාබි මිනිසා : ඇය වැනි බොහෝම සුන්දර කාන්තාවක් මම කොහෙවත් දැකලා නෑ . ඔබ මට ඇයව දෙනවනම් මම ඔබට හොඳ තරුණ ඔටුවො පන්සීයක් එක්ක කිරි එළදෙන්නු දෙසීයකුත් දෙන්නම්. මට ඔබේ බිරිඳ විකුණන්න.
සැමියා බොහෝ වේලාවක් කල්පනා කලේය. අන්තිමට,
සැමියා : සමාවෙන්න. ඇයව විකුණන්නෙ නෑ .
අරාබි මිනිසා ශෝකයෙන් පිටව ගියේය.
කෝපයට පත් වූ බිරිඳ සිය සැමියාගෙන් මෙසේ ඇසීය.
බිරිඳ : ඇයි ඔයා මාව විකුණන්න බෑ කියල කියන්න ගොඩක් වෙලා ගත්තේ ? එක පාරින්ම බෑ නොකිව්වෙ ඇයි ?
සැමියා : නෑ මම මේ කල්පනා කලේ ඔටුවෝ පන්සීයයි එළදෙන්නු දෙසීයයි ඇමෙරිකාවට අරන් යන්නෙ කොහොමද කියල

මුණු පොතෙන්. 

කාලය .

කාලය මට ඉගැන්වූ දේවල්

=======================

මගේ ජීවිතයේ වැඩිපුර කාලයක් දිව්වේ කිසිම පලක් නැති අරමුණු සහ පුද්ගලයන් පිටුපස බව .

හැම කෙනෙකුම සතුටු කරන්න බැරි බව .

පළමුව මම දෙවනුව මගේ ආදරයන් සතුටු කිරීම සෑහෙන බව .

වියපත්වීම වැළැක්වීම හරියට හමා යන හුළඟක් ඇල්ලීමට කරපු වෑයමක් බව .

මම වියපත් වෙනවා මගේ සිරුර වැහැරෙනවා. ඒක නතර කරන්න බැරි බව .මගේ වියපත් බව තුළ එයට ගැලපෙන සුන්දරත්වය විඳීම වැදගත් බව

කිසිවෙකුදු සම්පූර්ණ නැති බව .

කිසිම කෙනෙකු ඔවුන්ට දෙන කොටස පිළිබඳව සෑහීමකට පත් නොවන බව

මගේ ජීවිතය අනිකෙකුගේ ජීවිතය හා සසැඳීමෙන් මට ලැබෙන්නේ වේදනාවක් පමණක් බව

මම කරන හැම හැම හොඳ දෙයක්ම හැමටම පෙනෙන්නේ නැති බව .

නමුත් මම කරන වරදක් අතපසුවීමක් සියල්ලෝම ක්ෂණිකව දකින බව .

මගේ පෙනුම ගැන වෙච්ච වදය කිසිම තේරුමක් නැති බව .

පෙනුම වැදගත් නමුත් ජීවිතය කියන්නේ එහෙම නොවන බව .

සෞඛ්‍ය වැදගත් බව ඇත්ත

නමුත් අපි කොපමණ සෞඛ්‍ය සම්පන්නව ජීවත් වූවත් ලෙඩ රෝග දුර්වලතා වළක්වා ගැනීමට නො හැකි බව

වියපත් වෙද්දී මා මතක තියෙන අය කවුරුන්ද යන බව මට ලොකු සතුටක් ගෙන දෙන බව .

නමුත් මා සෞභාග්‍ය සම්පන්නව ,තරුණව සිටි කාලයේ මාව මතක තිබූ වූ අය ,බොහෝමයක්

වියපත් වූ මා අමතක කර ඇති බව .

Peter Canute Perera