පිඹිනවා වගෙ ඇහෙනවා මට
පැට්ටේරියේ හයේ සංඟුව
ඔබ එතැයි මග බලනවා මම
නැවතිලා පෙර උන්නු වංඟුව
මේ තමයි ඉරණම අපේ දැන් දුක්
වෙන්නෙ ඇයි අනේ බම්ඹුව
ලත වුනොත් හිත හිතා මේ ගැන
සුදෝ මට හැමදාම බිංදුව
මව් පියන්ටත් දුක හිතී ඇති
දැන් එදා ගැන මටත් පිම්ඹුව
උං ඉතිං හැමදාම දුන්නේ
මගේ දිවියට අඩුම ලංසුව
හිත හදාගෙන අයින් වෙමු අපි
තවත් මග තොට නොවී සංඩුව
එහෙම බැරිනම් පැනල යමු අපි
පස්සෙ හොඳවෙයි නේද වස්තුව
----කාන්ති ඉපලවත්ත
 |
| කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු |
සිතුවෙමු වරක අප එක්සිත්ව
එහෙත් විපර්යාසය ඔබ දුටුවේ
අන් අයුරකි මම එහි වෙනස් අරුතක් දුටුවෙමි එකම බසකින් කතා කළමු
පෙරදින අපි
සහෝදරත්වය අරබයා
මිහිරි ගී ගැයූ වෙමු අපි එහෙත් ප්‍රේමය ඔබ දුටුවේ අන් අයුරකි
මම එහි
වෙනස් අරුතක් දුටුවෙමි
අන්ධව සිටි වග මා දනිමි මම දැන්
විනිවිද දකිමි
මම ඔබේ හදවත දැන්
මරා
අද ඔබ මම මරා
නිදහස් කරම්
මිනිස් වග...
✘ නාට්‍ය : "මර්සාද්" (Marat-Sade)
✘ නාට්‍ය නිර්මාණය : සුගතපාල ද සිල්වා
✘ ගායනය : කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු
"මා කියන්න හදන දේ මේ මිනිස්සුන්ට තේරෙන්නේ නෑ. ඒ තේරෙන තාක් කල් පන්සිය පනස් වාරයක් වුව නැවත නැවත ඉපදුනත් මට කමක් නෑ‘ 1964 දී ‘හරිම බඩු හයක්‘ නාට්‍ය යේ රංග පත්‍රිකාවට ලිපියක් සපයමින් මම එසේ කීවෙමි.අදත් අවුරුදු විසිතුනකට පසුවත් (1986දී) කියන්නට ඇත්තේ ඒ කතාවමයි."
ජර්මන් නාට්‍යකරුවකු වූ පීටර් වයිස්ගේ මරාසාද් මා තෝරාගත්තේ ආන්න ඒ නිසාමය. මෙයින් කියවෙන දහම දස සෙනෙක් දස විදියකට තේරුම් ගත්තාවේ. අවශ්‍ය දස විදියකට හෝ තේරුම් ගැනීම පමණය. මිනිසුන්ගේ සිත අවදි කරන්නේ මේ අවබෝධය විසිනි.
අවබෝධයෙන් ජීවත්වන මිනිසා නිරන්තරව ප්‍රශ්න නගයි. ‘කෙස්වැටියෙන් ැල්ලා ඇද කොට්ටඋරයක් මෙන් සිරුර කණපිට පෙරළා අලුත් ඇහැකින් ජීවිතය දෙස බලන්නට‘ මං සලසන්නේ මේ ප්‍රශ්න නැගීම ය.
---- සුගතපාල ද සිල්වා
