ඒකාධිපතියෙකු තම ජනතාවට කී අවසන් කතාව

 

“දයාවන්ත වූත්, ත්‍යාගවන්ත වූත් අල්ලාහ් දෙවියන්ගේ නාමයෙන්,
අවුරුදු හතලිහක්, ඇතැම් විට ඊට වැඩි කාලයක්දැයි මට මතක නැත, මම මගේ ජනතාවට අවශ්‍ය නිවාස, රෝහල්, පාසල් හා ඔවුන් කුසගින්නේ සිටින විට ඔවුන්ට අවශ්‍ය ආහාරද ලබා දෙන්නට මට හැකි සෑම දෙයක්ම කළෙමි. කාන්තාරයක්ව තිබුණු බෙන්ගාසිය පවා මම සශ්‍රීක ගොවිබිමක් කළෙමි.
මම රොනල්ඩ් රේගන් නම් වූ ගොපල්ලාගේ ප්‍රහාර වලට එරෙහිව නැගී උන්නෙමි. ඒ ඔහු මා විසින් හදා ගත් අහිංසක අනාථ දියණියව මරා දැමූ විටය. ඔහු උත්සාහ කළේ මා මරාදමන්නටය. එහෙත් මිය යන්නට සිදු වුණේ ඒ දුප්පත් අහිංසක දැරියටය. ඉන්පසු මම අප්‍රිකානු සංධානය වෙනුවෙන් මගේ අප්‍රිකානු සොයුරන්ටත් අරාබි මිතුරන්ටත් මුදලින් උපකාර කළෙමි.
මහජන කමිටු වලින් රට පාලනය කරමින් සැබෑ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සංකල්පය වටහා ගන්නට මගේ රට වැසියන්ට උදව් කරන්නට මට කරන්නට හැකි සියලු දේ කළෙමි. එහෙත් එයද ප්‍රමාණවත් වූයේ නැත. කාමර දහයකටත් වැඩි නිවාස හා ඒවා පිරෙන්නට බඩුමුට්ටුද ඇති මිනිසුන්ට පවා ඒවායින් සෑහීමකට පත් වෙන්නට නොහැකි විය. ඔවුන්ට තව තවත් දේ උවමනා විය.
තමන්ට “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය“ත්, “නිදහස“ත් උවමනා බව ඔවුහු ඇමරිකානුවන්ට සහ අනෙකුත් අමුත්තන්ට කීහ. එය “ලොකුම බල්ලා විසින් සෙසු උන්ව කා දමන“ අන්දමේ බෙල්ල කපන ක්‍රමවේදයක් වේ යැයි ඔවුන් හදුනාගත්තේ නැත. ඔවුන් මේ වචන වලින් කොතරම් වශී වී උන්නාදැයි කිවහොත් ඇමරිකාව යනු නොමිලේ ඖෂධ නැති, නොමිලයේ නිවාස නොදෙන, නොමිලයේ ප්‍රතිකාර කරන රෝහල් නැති, නොමිලයේ අධ්‍යාපනය නොදෙන, නොමිලයේ ආහාර නොදෙන, සහ මිනිසුන්ට තම ආහාරවේල උපයා ගන්නට දවස පුරා වෙහෙස වී වැඩ කරන්නට සිදුවෙන රටක් බව ඔවුන් තේරුම් ගත්තේ නැත.
මා කොතරම් දේ කළද, ඇතැමුන්ට එයින් සෑහීමකට පත් වෙන්නට නොහැකි විය. එහෙත් මගේ අනෙක් රටවැසියෝ මා ගැන දැන සිටියහ. මා ගමාල් අබ්දුල් නසාර්ගේ පුත්‍රයා බව ඔවුහු දනිති. සලාහ් අල් ඩීන්ට පසුව අපට උන් එකම මුස්ලිම් නායකයා හා අරාබි නායකයා ඔහු පමණකි. ඔහු ඔහුගේ මිනිසුන් වෙනුවෙන් සූවස් ඇල ගොඩ නැගුවාක් මෙන් මම මගේ මිනිසුන් වෙනුවෙන් ලිබියාව ගොඩනැගුවෙමි. මා ගියේ ඔහුගේ පිය සටහන් අනුවය. ඔහු මෙන්ම මාද උත්සාහ කළේ අපේ උරුමය සොරා ගන්නා සොරුන්ගෙන්, යටත්විජිත ආධිපත්‍යයෙන් මගේ මිනිසුන් මුදා ගන්නටය.
දැන් මම යුධ ඉතිහාසයේ විශාලතම සේනාවකගේ ප්‍රහාරයට යටත්ව සිටින්නෙමි. මගෙ පුංචි අප්‍රිකානු පුත්‍රයා, ඔබාමාට මා මරා දමන්නට උවමනාය. ඔහුට අපේ රටේ නිදහස උදුරා ගන්නට උවමනාය. අපේ රටේ මිනිසුන් නොමිලයේ ලබන ගෙවල්, අපේ රටේ නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය, අපේ නිදහස් අධ්‍යාපනය, අපේ රටේ මිනිසුන් නොමිලයේ ලබන ආහාර, උදුරා ගන්නට ඔහුට උවමනාය. එහෙත් එහි අර්ථය කුමක්දැයි තුන් වන ලෝකයේ රටවල අපි හොදින් දනිමු. එහි අරුත සංස්ථාවන් විසින් රටවල් පාලනය කිරීමත්, ලෝකය පාලනය කිරීමත් එයින් මිනිසුන් විදවීමත්ය.
ඉතින් මට වෙනත් විකල්පයක් නැත. මා මෙයට මුහුණ දිය යුතුය. අල්ලාහ් දෙවියන්ගේ කැමැත්ත අනුව ඔහු පෙන්වූ මාර්ගයේ යමින් මා මිය යා යුතුය. අපේ රට ගොවිබිම් වලින් සශ්‍රීක කර, ආහාරයෙන් හා සෞඛ්‍යයෙන් පොහොසත් කර, අපේ අප්‍රිකානු හා අරාබි සහෝදර සහෝදරියන්ටත් උදව් කළ යුතු බව අල්ලාහ් දෙවියන් මට පෙන්වූ මාර්ගයයි.
මම මැරෙන්නට අකමැත්තෙමි. එහෙත් මගේ මව්බිමත්, මගේ මිනිසුන් හා මගේ දරුවන් බදු වූ දහස් ගණන් දරුවනුත් රැක ගන්නට මගේ ජීවිතය දෙන්නට සිදුවේ නම් එය මම ඉටු කරමි.
මම නේටෝවේ කුරුසයුද්ධගාමීන්ගේ ප්‍රහාර වලට එරෙහිව නැගී සිටියෙමි. කෘරත්වයට එරෙහිව නැගී සිටියෙමි. පාවාදීම් වලට එරෙහිව නැගී සිටියෙමි. බටහිරටත්, එහි යටත්විජිතවාදී බල තණ්හාවටත් එරෙහිව නැගී සිටියෙමි. මගේ අප්‍රිකානු සහෝදරයින් හා මගේ සැබෑ අරාබි මිතුරන් වෙනුවෙන් මට හැකි අයුරින් පෙනී සිටියෙමි. මගේ මේ අවසන් ප්‍රකාශය ඒ බව ලෝකයට කියන මගේ හඩ වේවා.
අනෙක් අය මාලිගා තනද්දී මම සාමාන්‍ය නිවසකත්, ඇතැම්විට කූඩාරමකත් දිවිගෙවූයෙමි. සිරේට් හි ගෙවුණු මගේ තරුණ කාලය මට අමතක නැත. මා අපේ ජාතික භාණ්ඩාගාරය අත්තනෝමතික ලෙස භාවිතා කළේද නැත. අපේ ශ්‍රේෂ්ඨ මුස්ලිම් නායකයෙකු වූ සලාෆ් අල් ඩීන් මෙන්ම මාද මා වෙනුවෙන් ලබා ගත්තේ ඉතා ස්වල්පයකි.
බටහිර සිටින සමහරුන් මාව “පිස්සෙකු“ ලෙස හදුන්වනු ඇත. ඔවුන් බොරුව තව දුරටත් පතුරුවන්නේ සත්‍ය දැන දැනමය. අපේ රට අධිරාජ්‍යවාදී ග්‍රහණයට හසු නොවූ නිදහස් නිවහල් භූමියක් බව ඔවුහු දනිති. මගේ දැක්මත්, මගේ ගමන්මගත් මගේ මිනිසුන්ට පැහැදිලි බවත් ඔවුහු දනිති. එය දැන දැනමත් ඔවුහු බොරුවම පතුරුවති.
මගේ අවසන් හුස්ම පොද තෙක්ම මම අපේ නිදහස වෙනුවෙන් සටන් කරමි. නිදහස්වත් විශ්වාසවන්තවත් පවතින්නට අල්ලාහ් දෙවියන් අපට පිහිට වනු ඇත.
කර්නල් මුවම්මර් ගඩාෆි.
2011.04.17 වන දිනදීය.
(කර්නල් මුවම්මර් ගඩාෆි තම රටවැසියන් අමතා කළ අවසන් නිල ප්‍රකාශය මෙය බව කියැවෙයි.)
නිසරු කාන්තාර රටක්ව තිබුණු ලිබියාව මුවම්මර් ගඩාෆිගේ පාලන කාලය තුළ කලාපයේ සශ්‍රීකම රාජ්‍යය බවට පත් වූ බව ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකි සත්‍යයකි. මේ කර්නල් ගඩාෆිගේ පාලන සමය තුළ ලිබියාවේ පැවති තත්වය ගැන ඔබ නොදත් කරුණු කිහිපයකි.
* ඒ කාලය තුළ ලිබියාවේ විදුලි බිල් තිබුණේ නැත. සියලුම රටවැසියන්ට විදුලිය නොමිලේ ලැබිණ.
* ණය වලට පොලියක් නැත. ලිබියාවේ සියලු බැංකු රජය සතු වූ අතර, රටවැසියන්ට ණය නිකුත් කරන ලද්දේ 0%ක ණය අනුපාතයටය.
* ලිබියානුවෙකුට උපාධියෙන් පසුවත් රැකියාවක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වී නම් ඔහුට හෝ ඇයට සුදුසු රැකියාවක් ලැබෙනතුරු රජයෙන් එම තැනැත්තාට ප්‍රමාණවත් වැටුපක් ගෙවයි.
* කෘෂිකර්මාන්තය / ගොවිපල පාලනය කිරීමට යොමු වන ලිබියානුවන්ට ඒ සදහා භූමියක්, නිවසක්, කෘෂි උපකරණ, පශු සම්පත් හා අවශ්‍ය මූලික පහසුකම් රජයෙන් නොමිලයේ සැපයෙයි.
* කාන්තාරයක්ව තිබුණු රටක සෑම තැනකටම පහසුවෙන් ජලය ලබා ගැනීමට හැකි වුණු Great Man-Made River නම් වූ ලෝකයේ විශාලතම ජලසම්පාදන ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කළේ කර්නල් මුවම්මර් ගඩාෆිය.
* “නිවසක් යනු සෑම පුද්ගලයෙකුගේම මානව හිමිකමකි“ යි ලිබියාවේ එවකට සැලකිණි.
* ලිබියාවේ අලුත විවාපත් වන අයට ලිබියානු රජයෙන් ඔවුන්ගේ පළමු නිවාසය මිලදීගෙන නව දිවිය ඇරඹීම සදහා ඩිනාර් 60,000 ක් (ඇමරිකානු ඩොලර් 50,000)ක් ලබා දෙනු ලැබිණ.
*එක් දරු උපතක් සදහා මවකට ඇමරිකානු ඩොලර් පන්දහසක දීමනාවක් රජයෙන් ලබා දෙනු ලැබිණ.
* ලිබියානුවෙකු මෝටර් රථයක් මිලදී ගන්නා විට එහි වටිනාකමින් 50% ක් රජය විසින් දරනු ලැබිණ.
* එවකට ලිබියාවේ පෙට්‍රල් ලීටරයක මිල ඇ.ඩො. 0.14ක් විය.
* අධ්‍යාපනයත් වෛද්‍ය ප්‍රතිකාරත් රටවැසියන්ට මුළුමනින්ම නොමිලේ ලැබිණ. අරාබිය හා අප්‍රිකානු ලෝකය තුළ හොදම සෞඛ්‍ය සේවාවක් තිබුණු රට ලිබියාව විය. සෑම පුද්ගලයෙකුටම කිසිදු ගාස්තු අය කිරීමකින් තොරව වෛද්‍යවරුන්ගේ, රෝහල් වල, සායන වල සේවාව හා නොමිලේ ඖෂධ ලබා ගත හැකි විය.
* ලිබියානුවෙකුට තමාට අවශ්‍ය අධ්‍යාපනය හෝ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාරයක් ලිබියාවේදී ලබා ගත නොහැකිව පිටරටකට යන්නට සිදුවුවහොත් ලිබියානු රජය විසින් ඒ සදහා අවසරය ලබා දෙන අතර ඒ වෙනුවෙන් වියදම් කිරීමට ඇ.ඩො. 2300 ක මාසික දීමනාවක්ද එකී පුද්ගලයාට ලබා දෙන්නට කටයුතු කෙරිණ.
* ගඩාෆිගේ පාලනයට පෙර ලිබියාවේ සාක්ෂරතාවය තිබුණේ 25%ක් පමණක් වන අතර වර්තමානය වන විට එය 87%කි. ලිබියාවේ 25%කට පමණම විශ්ව විද්‍යාල උපාධියක් ඇත.
එලෙසින් තිබුණු ලිබියාව ඇමරිකාවේත් නේටෝ හමුදාවන්ගේත් සහයෙන් “ඒකාධිපතියාගෙන් මුදාගත්“ පසුව අද පත්ව ඇති තත්වය ගැන කිව යුතු නැත.
බොහෝ ආසියාතික හා මුස්ලිම් රටවල් වර්තමානයේ අස්ථාවර වී ඇත්තේ එවන් පාලකයන්ගේ නායකත්වය හා ආරක්ෂාව නැති හෙයිනි.

නිම්මි මුදිතා හේරත්

ඉරිදා දිවයින

ජනාධිපති සහ පැලවත්ත.

පහුගිය දවසක ප්‍රසිද්ධ රූපවානි සංවාදයකට ආපු මහාචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මාලිමාව ගැන හරි අපූරු විග්‍රහයක් කළා.රටේ රාළට නිර්මාල්ගේ සම්පුර්ණ කතාව අහන්න බැරිවුනත් අහපු පොඩි කෑල්ල ඇතුලේ නිර්මාල් ලොකු දේශපාලන කතාවක් කියනවා.නිර්මාල් කියපු කතාව කියන්න ඉස්සෙල්ලා නිර්මාල් කවුද කියලා කියන්න ඕනි. මහාචාර්ය නිර්මාල් කියන්නේ පහුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී සහ මහා මැතිවරණයේදී මාලිමාවේ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය උගත් බුද්ධිමත් කණ්ඩායමේ මූලිකයෙක්. 

ඒ වගේම නිර්මාල් අගමැති හරිනි අමරසූරියගේ ඉතා සමීපතමයෙක්.නිර්මාල් මාලිමාව බලයට ඇවිත් ඉතා කෙටි කාලයකින් මාලිමාව දැඩි ලෙස ප්‍රශ්න කරන්න පටන් ගත්ත කෙනෙක්.හිටපු කතානායක අශෝක සපුමල් රංවලගේ උපාධි සහතිකය ඉදිරිපත් කරන්න කියන අභියෝගය ඉස්සෙල්ලාම කළේ නිර්මාල්.නිර්මාල්ගේ ඒ අභියෝගයෙන් පස්සේ මාලිමාව ඇතුලේ හැංගිලා හිටිය හොර උපාධිකාරයින්ගේ,හොර ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ගේ,හොර දොස්තරවරුන්ගේ පට්ටම් එකින් එක ගැලවෙන්න පටන් ගත්තා.
තවමත් ඒවා ගැලවෙමින් තියනවා.එදා නිර්මාල් අභියෝග කළේ මාලිමාව ඇතුලේ උගතුන් බුද්ධිමතුන් විදිහට පෙනී හිටපු හොර නඩේට. 

නිර්මාල්ගේ ඒ ප්‍රහාරයෙන් මාලිමාව ජනතාවට පෙන්වූ බොරු පාරිශුද්ධභාවය කුඩුපට්ටම් වෙලා ගියා.එතනින් පස්සේ නිර්මාල්ට අනුර සහ ජවිපෙ - මාලිමා ආණ්ඩුව සම්බන්ධව තිබුණේ විවේචනයක්.මේ විවේචනයේ තවත් ප්‍රබල තර්කයක් එදා නිර්මාල් ගොඩනැගුවා. 

නිර්මාල් කිව්වේ අනුරට සහ මාලිමා ආණ්ඩුවට තියන ජනතා කැමැත්ත පවතින්නේ ඉතාම සුළු කාලයයි කියලා.නිර්මාල් කියන ඒ සුළු කාලය තවම අවසන් වෙලා නැතිවුනත් ඒ කාලය අවසන් වීම ආරම්භවෙලා තියනවා.ඊළඟට නිර්මාල් කියන්නේ ඒ විනාශය කරගත්තේ වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි ජවිපෙ ඇතුලු මාලිමාව විසින්මයි කියලා. 

නිර්මාල් එතනදී උදාහරණයට ගන්නේ උස පනින ක්‍රීඩකයෙක්.
නිර්මාල් කියන්නේ මාලිමාව නැමති දෙමුහුන් ක්‍රීඩකයා විසින්ම තමන්ට පනින්න බැරි උසක් දක්වා බාර් උස්සලා ඒ උස තමන්ට පනින්න පුළුවන් කියලා ජනතාව ඉස්සරහා වහසි බස් කිව්වා කියලයි.මේ අසාමාන්‍ය උස පනින එක අපිට සිම්පල් බලය දීලා බලන්න කියලා එයාලා ජනතාවට කිව්වා.ඒ වෙනුවෙන් එයාලා ලග නැති ගුණයන්,සද්භාවයන් ගැන කිව්වා.ඉතිහාසයයේ ජවිපෙ ඇතුලේ තිබුණ ආදර්ශයන් තමන්ට ආරෝපනය කරගෙන ජනතාව ගොනාට ඇන්දුවා. 

ගොනාට ඇඳගත් බයියෝ ජවිපෙ මාලිමා සන්ධානයට බලය දුන්නා.දැන් තමයි ප්‍රශ්නය වෙලා තියෙන්නේ.දැන් අර ජවිපෙ සහ මාලිමාව විසින් තියපු තැනම බාර් එක තියනවා.අනුරට හෝ ජවිපෙ මාලිමා ආණ්ඩුවට ඒ උස පනින්න තියා පනින්න හිතන්නවත් බෑ.ඊට පස්සේ මෙයාලා කිව්වා " අපි එහෙම කිව්වේ නෑ " කියලා.ඇත්තටම ජවිපෙට එක ලග ජනතාවට බොරු දෙකක් කියලා තියනවා.එකක් පනිනවා කියපු එක සහ අපි එහෙම කිව්වේ නෑ කියපු එක.
දැන් මේ බොරු දෙකම ජනතාවට අහුවෙලා ඉවරයි. 

දැන් ජවිපෙට තමන්ට පනින්න පුළුවන් ගානට බාර් එක තියාගන්න වෙලා.එහෙම තිබ්බම ඊට වැඩිය ගොඩක් උඩින් රනිල් පැනලා තියන බව රටට පේනවා.දැන් ජවිපෙට සිද්ධවෙලා තියනවා තමන් බාර් එක පහලට ගන්න බව ජනතාවට අමතක කරවන්න.ජවිපෙ දැන් වැඩ තෝරගන්නේ ඒ වෙනුවෙන්.ඒ වෙනුවෙන් එලියට දාපු පලවෙනි නාට්ටිය තමයි නිල නිවසෙන් මහින්ද පන්නා දැමීමේ නාට්ටිය. 

දැන් අනුර ඒ සටනින් පැරදිලා ඉවරයි.
දැන් ඒ ගෙදර මහින්ද හිටියත් අනුර පරාදයි, මහින්ද ඒ ගෙදරින් ගියත් අනුර පරාදයි.රටේ රාළ කියන්නේ එයාලා තවත් නාට්ටිය කීපයකට ලෑස්ති වෙනවා.එකක් රනිල් සහ එජාපයේ ඇතමුන් ඉලක්ක කරගත්ත ප්‍රහාරයක්.අනික ගෝඨාභය ඉලක්ක කරගත්ත ප්‍රහාරයක්.මීට අදාලව තිර පිටපත් මේ වෙනකොටත් සකස් වෙමින් තියනවා. ඇතැම් ඒවා සම්බන්ධ අනාවරණයන් පහුගිය දවසක උදය ගම්මන්පිලත් කරලා තිබුණා. 

ගොඩක් වෙලාවටම මේ සියල්ල ප්‍රාදේශීය සභා මැතිවරණයට ඉස්සෙල්ලා සිද්ධවෙයි.ආණ්ඩුව හදන්නේ මේ නාට්ටි දෙක තුනෙන් සමාජ බය බිරාන්ත කරමින් පහලට මර්ධනය මුදා හරින්න. ජවිපෙ පහල බලවේගවල හැසිරීමෙන් ඒක පේනවා.ටිල්වින් සත්තු ටික ලෙහලා දාන්න සුදානමින් ඉන්නවා.ජවිපෙ මේ සියල්ල කරන්නේ වෙන මොකකටවත් නෙවෙයි ජනතාවගේ ඇස්වලට වැලි ගහාලා ජවිපෙ ඔසවා තියාපු බාර් එක තමන්ට පනින්න පුළවන් ගානට පාත් කරගන්න. 

ඒ කියන්නේ අපේ රට ජවිපෙට ඕනි ගානට පුංචි කරගන්න.එතකොට මේ රටේ විපක්ෂයේ ඉන්නේ ජවිපෙ නායකයන්ට වැඩිය පොඩි මිනිස්සු. ජනතාව කියන්නේ ජවිපෙට අවශ්‍ය විදිහට ජීවත් වෙන මිනිස්සු.මේ හදමින් ඉන්නේ ජවිපෙ කියන විදිහට කන්න බොන්න විතරක් නෙවෙයි ජවිපෙ කියන විදිහට හිතන බොයිලර්ස්ලා ඉන්න සමාජයක්.ඒකට දැන් ජවිපෙ විසින් හැම ක්ෂේත්‍රයකටම කමිටු ක්‍රියාවලියක් මුදා හරිමින් ඉන්නවා. 

මේ කමිටු හරහා තමයි පැලවත්තේ අණ ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ.සමහරවිට මේ කමිටු ක්‍රියාවලියකට අවශය දේවල්ද වරායෙන් පන්නපු බහාලුම් 323 ඇතුලේ තිබුනේ කියන සැකය රටේ රාළ නං තියනවා.තවමත් ඒවා කොහේටද ගියේ කියන එක අභිරහසක්.ඇත්තටම මේ හදන්න හදන්නේ ටිල්වින්ගේ පන්නයේ බෝල්ෂෙවික් යාන්ත්‍රණයක් රට ඇතුලේ ස්ථාපිත කරන්න. 
ඒක හරහා බොහෝ වෙලාවට චීන කොමියුනිස් පක්ෂයේ පාලනයට සමාන පාලනයක් මුලදී හැදිලා ඒක කාම්බෝජයේ පොල්පොට් පන්නයේ පාලනයක් දක්වා පරිවර්තනය වෙන්න පුළුවන්. මුලදී මේ ආණ්ඩුව ජාවාරමිකාරයින් සහ බලවතුන් සතුටු කරන ආණ්ඩුවක් වේවි.පහල බලවේගවලට මෙයාලා කියන විදිහට ජීවත් වෙන්න වේවි.ඒ ජනතාවගෙන් එන පීඩනය යට කරන්න මෙයාලගේ කඩර්වරුන්ගේ යාන්ත්‍රණ පහලට හැදේවි.
ඒ කාඩර් එක නඩත්තු කරන්න සුභසාධන වැඩපිලිවෙලක් හදයි.මේ යමින් තියෙන්නේ එතෙන්ට. 

තවත් ගොන් පාට් දදා ඉන්නේ නැතිව විපක්ෂය එක අරමුණක් වෙනුවෙන් පෙලගැහුනේ නැත්තං මේ රට පොල්පොට් පන්නයේ පාලනයක් දක්වා ගමන් කරනවා.එක පොල්පොට් කෙනෙක් නෙවෙයි පොල් පොට්ලා දෙන්නෙක්ගේ පාලනයට යටත්වෙන රටක් බවට අපේ රට පත්වේවි. 

ඒ ජනාධිපති පොල් පොට් සහ පැලවත්තේ පොල්පොට්.

හරි එහෙනම් ගිහින් එන්නම්.

ජයවේවා.

මිට

රටේ රාළ.

රටේ රාල එහෙම කීවත් ඒ තරම්දුරට රට ගමන් කරයි කියලා කඩුල්ල හිතන්නේ නැහැ. කතාබහ අහන කොට ජනාධිපතිතුමාට රට ගොඩ නගන්න උවමනාවක් තියෙන බවයි පේන්නේ. ඒත් අතීත පාලනයන්ට රාජ්‍ය නායකයින්ට එල්ල කරන මාධ්‍ය පීඩනය නම් එතරම් ප්‍රසන්න නැහැ.සමහර වැඩ නිසා අනුකම්පාව ඔවුන් වෙතට ආපසු ගමන් කරනවා.

අපි බලමු.

මේ ගෙවිලා ගියේ ටික කාලයයි.

තව අවුරුදු හතර හමාරකට වඩා තියෙන පාලන කාලය තුල මොන වගේ වෙනසක් වෙයිද කියලා.

අපේ ජනතාවට රිදෙන්නේ නැතිව කිසිම දෙයක් දැනෙන්නේ නැහැ.

ඒකත් ඉතින් ලොකු ප්‍රශ්නයක්.